Morfine
Mensen met veel pijn, bijvoorbeeld in het ziekenhuis, bij ernstige brandwonden of op het sterfbed, worden vaak behandeld met morfine. In 1803 werd voor het eerst in een laboratorium morfine onttrokken aan de ruwe opium. Morfine bleek een nieuwe sterke pijnstiller te zijn en werd meteen gebruikt. Met name aan de frontlinies in oorlogen werd heel vaak morfine toegediend. De gewonden die thuis kwamen uit de oorlog bleven het middel gebruiken, niet omdat ze het nog nodig hadden, maar vanwege de verslavende werking. Overheden schrokken van de vele verslaafden die daardoor ontstonden en probeerden het gebruik uit alle macht terug te dringen.
Verslaving aan morfine komt nog steeds voor, maar je kunt moeilijk aan het middel komen. De enige manier om aan morfine te komen, is via de arts. Het is daarom niet verwonderlijk dat binnen de kleine groep morfineverslaafden veel mensen werkzaam zijn binnen de medische wereld. Volgens onderzoek in Nederland zijn er zeker zo’n 7500 artsen met verslavingsproblemen, waaronder aan morfine. Ook buitenlands onderzoek heeft geconcludeerd dat 1 op de 10 artsen last heeft van verslavingsproblematiek, onder meer aan alcohol, kalmeringsmiddelen en opwekkende middelen. Verslaving is bij artsen een beroepsrisico, maar er rust een taboe op het idee van een verslaafde arts. Toch is ook voor deze mensen goede hulp van levensbelang, voor henzelf en hun patiënten.
Als je morfine op een andere manier krijgt aangeboden dan via een arts is de kans groot dat het om illegale handel gaat. Dan is er waarschijnlijk ergens een apotheek of een medicijnkast in het ziekenhuis gekraakt.
Mijn eigen ervaring met morfine
Op een nacht werd ik wakker van de pijn: ik had een galsteenaanval. Ik wist toen niet wat het was, maar er wordt gezegd dat het vergelijkbaar is met de barensweeën van een vrouw. Na een hele nacht pijn te hebben gehad, ging ik ’s morgens heel vroeg naar de dienstdoende huisarts. Ik kreeg direct heel sterke pijnstillers, maar die hielpen niet. Toen stelde de arts een morfine-injectie voor. De pijn was echt geen pretje, dus ik zei meteen ja! Binnen een minuut voelde ik de verdoving als een warme ontspanning door me heen gaan, door mijn lichaam en mijn hoofd. De pijn was weg en ik vroeg meteen: “Dokter, mag ik alstublieft wat van dit spul meekrijgen naar huis, voor het geval de pijn weer terugkomt?” Ik kreeg het niet, maar onderweg naar huis zat ik heerlijk ontspannen naast Jennifer in de auto. Ik mocht zelf niet rijden, maar wat voelde ik me lekker! Toen besefte ik hoe gevaarlijk lekker dit spul kan werken. Ook begreep ik nu wat voor gevoel heroïnegebruikers najaagden, want morfine en heroïne lijken qua werking veel op elkaar. Zelf had ik nooit heroïne gebruikt, want dat vond ik iets voor ‘losers’ (gelukkig dacht ik er toen zo over), maar nu begreep ik wel hoe verleidelijk die verslaving kon zijn!