Medicijnverslaving
Uit onderzoek blijkt dat ongeveer een half miljoen Nederlanders dagelijks slaap- of kalmeringsmiddelen gebruikt. De soort die het meeste door huisartsen wordt voorgeschreven zijn de benzodiazepinen. Opvallend is dat vrouwen voorop lopen in het gebruik: maar liefst twee keer zoveel als mannen.
Stress, verdriet, depressie, serieuze zorgen of andere moeilijke situaties kunnen een flinke stempel op je leven drukken. Slapeloosheid en overspannenheid breken je binnen de kortste keren op. Bij deze klachten kan een bezoek aan de huisarts zeker verstandig zijn. Soms kiest een huisarts ervoor je door te verwijzen naar een therapeut, of geeft hij je het advies een tijdje rustig aan te doen en wat meer te bewegen. Helaas worden ook slaap- en kalmeringsmiddelen erg gemakkelijk voorgeschreven, in de hoop dat het met een paar weken beter gaat. De gedachte achter het voorschrijven van deze middelen is de hoop dat daardoor de scherpe kantjes van een probleem worden gehaald, zodat bijvoorbeeld een gesprek met een hulpverlener meer effect kan hebben. En inderdaad blijft bij zulke problemen een diepgaand gesprek met een therapeut het beste geneesmiddel, maar dan wel zonder medicijnen als hulpmiddel.
De meeste artsen schrijven deze medicijnen niet langer dan twee tot zes weken achter elkaar voor, maar vaak oefent de patiënt na die tijd druk uit op de arts voor een herhalingsrecept. Vaak komt de patiënt met het verhaal dat hij de medicijnen hard nodig heeft, omdat hij zonder die pillen niet meer kan slapen, vergaat van de pijn of het leven niet meer ziet zitten. Vaak krijgt hij de arts zover een nieuw recept uit te schrijven! Toch mag je er bij deze middelen van uitgaan dat ze al na veertien dagen gebruik een verslavende werking kunnen hebben en dat de onnatuurlijke rust vraagt om meer en meer. Soms prikken artsen niet door zo’n verhaal heen. Ze denken dat hun patiënt er zorgvuldig mee omgaat en ze echt niet langer gebruiken dan noodzakelijk is. Maar hierbij is meestal de wens de vader van de gedachte. De benzodiazepinen en barbituraten die in de kalmerings- en slaapmiddelen zitten (zoals diazepam, oxazepam, temazepam) zijn verschrikkelijk verslavend. Medicijnverslaving kan al na een paar weken een probleem zijn! Net als bij andere verdovende verslavingen schreeuwt het lichaam om meer, om opnieuw hetzelfde effect te krijgen. Ook je geest schreeuwt erom en het maakt je onrustig, angstig, paniekerig als je het medicijn niet (op voorraad) hebt.
Geestelijk en lichamelijk verslavend
Vaak raken mensen verslaafd aan benzodiazepinen, omdat ze zich niet rot willen voelen vanbinnen. Deze verslaving is geestelijk, maar werkt lichamelijk door. Als iemand op een bepaald moment wil stoppen of minderen met de medicijnen, kan de innerlijke drang ernaar zo groot zijn, dat hij enorme emotionele, maar ook lichamelijke problemen krijgt. Het lichaam gaat trillen en zweten, krijgt stuiptrekkingen, lijdt aan slapeloosheid en nog veel meer. Je voelt je dus inderdaad vreselijk zonder die medicijnen! Al die ellende verdwijnt als je zo’n pilletje neemt, dus snel naar de dokter voor een herhalingsrecept of een alternatief. Als er maar verdoving komt!
Veel mensen in Nederland zijn soms wel tientallen jaren medicijnverslaafd. Ze leven, maar ook weer niet, want ze zijn verdoofd in hun emoties en op het lichamelijke vlak. De dagen, weken, maanden, zelfs jaren gaan als een waas voorbij. Ze kunnen niet meer genieten, want alle beleving vlakt af.
Bij langdurig gebruik veroorzaken deze middelen meer problemen dan het oorspronkelijke probleem waar ze de medicijnen ooit voor kregen voorgeschreven. Huwelijken gaan eraan kapot. Mensen hebben hun baan erdoor verloren. Ongelukken hebben plaatsgevonden, doordat het reactievermogen van de bestuurder verdoofd was. Mensen lijden aan orgaanbeschadigingen door het jarenlange gebruik van deze chemische troep. En wat krijgen ze om de klachten van die beschadigde organen te behandelen? Juist, weer andere medicijnen. Het is een vicieuze cirkel!
Onthoud daarom dit: kalmeringsmiddelen kunnen op sommige momenten zeer nuttig zijn, maar het zijn symptoombestrijders. Bezint, eer gij begint!